Simeon Olelkovič: Porovnání verzí
Vytvořeno překladem stránky „Simeon Olelkovich“ |
(Žádný rozdíl)
|
Verze z 27. 8. 2019, 09:44
Simeon (Šimon) Olelkovič[1] (bělorusky: Сямён Алелькавіч, ukrajinsky: Семен Олелькович, rusky: Семён Олелькович, litevsky: Simonas Olelkaitis; 1420, Slutsk–1470, Kyjev[2]) byl posledním kyjevským knížetem (1454 až 1470)[3] a knížetem slutským (1443 až 1455).[4]
Jako člen rodiny Olelkovičů pocházel z gediminovské dynastie a byl vnukem Algirdase, litevského velkovévody. Po smrti svého otce zdědil Kyjevské knížectví. Vedl nezávislou politiku, bojoval proti krymským Tatarům, udržoval úzké vazby s Moldavským knížectvím, janovskými koloniemi u Černého moře a knížectvím Theodoro na Krymu.
Jeho dcera se vdala za Michala III. Tverského, posledního knížete Tveru.
Po smrti Simeona Olelkoviče se Kyjevské knížectví proměnilo v Kyjevské vojvodství.
Reference
- ↑ Sacrum Poloniae millennium: rozprawy, szkice, materialy, historyczne. Typis Pontificiae Universitatis Gregorianae, 1958
- ↑ Олельковичі. Інститут української мови НАН України
- ↑ Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J.. Front Cover. Kasper Niesiecki. Nakładem i drukiem Breitkopfa i Haertela, 1845 - Heraldry.(polsky)
- ↑ The last Princes of Sluck and the West - The Journal of Belarusian
Prameny
- F. Shabuldo. Simon Olelkovich // Encyclopedia of History of Ukraine, 2012. s. 522. (ukrajinsky)
- Еонтій ВОЙТОВИЧ. КНЯЗІВСЬКІ ДИНАСТІЇ СХІДНОЇ ЄВРОПИ (кінець IX - початок XVI ст.): Склад, суспільна і політична роль. Історико-генеалогічне дослідження. - Львів, 2000 р (ukrajinsky)
- Г. Івакін. Історичний розвиток Києва XIII - середина XVI ст. - К., 1996. - С. 42-108. (ukrajinsky)
- Długosz Jan. Dziejów polskich… - Tom V. - 1870 - S. 515 (polsky)
- Semkowicz W. Gasztołd Jan (Iwaszko) // Polski Słownik Biograficzny. - Kraków, 1948—1958. - t. VII. - S. 298. (polsky)